^{-unikatowość w skali kraju, a nawet świata (np. haloizyt występuje w Polsce tylko w jednym złożu kaolinu, a na świecie znanych jest tylko kilka jego złóż);-zostały uznane przez polskich ekspertów (Nieć, 2016) za szczególnie cenne. •Ochrona tych złóż powinna polegać na zapewnieniu dostępu do nich następnym pokoleniom}

Połowa lata to przy sprzyjającej pogodzie początek wysypu grzybów w polskich lasach. Na postawie panującego w danym miejscu mikroklimatu, rodzaju gleb oraz roślinności (niektóre gatunki drzew wpływają na liczbę grzybów) wytypowaliśmy 10 najlepszych miejsc do zbierania grzybów w Polsce. Brak jednak konkretnych "miejscówek", bo przecież każdy grzybiarz ma swoje ulubione i sprawdzone, a największą przyjemność sprawia samodzielne ich odnalezienie... 10 Zobacz galerię Natalia Sidorova / Shutterstock Choć do jesieni jeszcze daleko, to pojawiają się już pierwsze sygnały o "letnim wysypie" grzybów na Dolnym Śląsku czy w województwie łódzkim. Pamiętajmy, że długość sezonu waha się z roku na rok. Wiele zależy od warunków pogodowych. Grzyby lubią, gdy jest ciepło i wilgotno. Suche lato nie sprzyja wysypowi grzybów, ale po opadach deszczu szanse na uzbieranie koszyka pełnego pachnących prawdziwków czy maślaków są bardzo duże. Najwięcej grzybów rośnie na terenach, które są zalesione od wieków. Nie oznacza to jednak, że nie warto wybierać się na grzyby do mniejszych lasków. Polecamy: Znasz się na grzybach? W tym quizie musisz mieć komplet punktów Grzybobranie, które potrafi być świetną aktywną rozrywką dla całej rodziny i wzbogaca nasz jadłospis, niesie ze sobą śmiertelne zagrożenie dla niedoświadczonych grzybiarzy. Niestety, co roku nie brak doniesień o zatruciach grzybami, które nierzadko kończą się tragicznie. Warto zbierać grzyby w towarzystwie osób doświadczonych, a jeśli na takie akurat nie możemy liczyć, to zawsze możemy się zwrócić o bezpłatną ekspertyzę w większości powiatowych stacji sanitarno-epidemiologicznych. Jeśli jednak postanowimy zdać się na własną wiedzę, to przed poważnym zatruciem powinno nas uchronić unikanie zbierania i konsumpcji grzybów blaszkowych (spodnia strona kapelusza w kształcie podłużnych blaszek). Takim jest właśnie muchomor sromotnikowy, niekiedy mylony z kanią i pieczarką polną. Jest on zdaniem naukowców najbardziej toksycznym dla człowieka organizmem występującym w Polsce! Każdego roku notowanych jest kilkanaście śmiertelnych zatruć, a lżejsze kończą się co najmniej poważnymi uszkodzeniami wątroby. Zobacz także: Chciał sprawdzić, jak smakuje muchomor sromotnikowy. Miał sporo szczęścia Podstawowe zasady bezpiecznego grzybobrania Pamiętaj! Zbieraj wyłącznie grzyby, co do których nie masz żadnych wątpliwości, że są jadalne (warto korzystać z atlasów). Zbieraj wyłącznie grzyby wyrośnięte i dobrze wykształcone. Młode owocniki, bez wykształconych cech danego gatunku, stanowią najczęstszą przyczynę tragicznych pomyłek. Jako początkujący grzybiarz zbieraj tylko grzyby rurkowe. W tej grupie nie ma grzybów śmiertelnie trujących i występuje dużo mniejsze ryzyko zatrucia niż w przypadku grzybów blaszkowych. Unikaj błędnych metod rozpoznawania gatunków trujących, takich jak: zabarwienie cebuli na ciemno podczas gotowania z grzybami, ciemnienie srebrnej łyżeczki, gorzki smak (istnieją gatunki śmiertelnie trujące posiadające przyjemny, słód kawy smak np. Amanita phalloides, Amanita verna). Zbieraj grzyby do koszyków bądź pojemników przepuszczających powietrze. W żadnym przypadku nie korzystaj z reklamówek foliowych powodujących zaparzanie grzybów i przyspieszających ich psucie. Nigdy nie zbieraj grzybów rosnących w rowach, na skraju lasu oraz w okolicach będących skupiskiem odpadów, takich jak zakłady produkcyjne, drogi o dużym natężeniu ruchu, ponieważ grzyby wchłaniają ze swego otoczenia metale ciężkie i inne zanieczyszczenia. Nie zbieraj i nie niszcz grzybów trujących. Wiele z tych gatunków jest pod ochroną i stanowi część ekosystemu. W razie wątpliwości czy zebrane grzyby są trujące czy jadalne, skorzystaj z bezpłatnej porady w stacjach sanitarno-epidemiologicznych. Jeżeli po spożyciu grzybów wystąpią: nudności, bóle brzucha, biegunka, skurcz mięśni, podwyższona temperatura, niezwłocznie wywołaj wymioty i zgłoś się do lekarza. Pamiętaj, w przypadku zatrucia muchomorem sromotnikowym może nastąpić chwilowa poprawa, po której stan chorego gwałtownie się pogarsza. Wezwany w porę lekarz może uratować życie! Dalsza część tekstu pod materiałem wideo 1/10 Bieszczady udmurd / Shutterstock Położone w południowo-wschodniej Polsce Bieszczady są częścią Karpat Wschodnich, pasma górskiego obejmującego głównie Ukrainę i Rumunię, ale także Słowację i właśnie Polskę. Dominują tam pierwotne lasy bukowe, królestwo nie tylko dla zwierząt, ale też dla runa leśnego. Zbieraczy z całej Polski przyciąga tam obfitość grzybów oraz piękny krajobraz. 2/10 Najlepsze miejsca na grzyby w Polsce: Puszcza Knyszyńska Marcin Perkowski / Shutterstock Puszcza Knyszyńska to prawdziwy raj dla grzybiarzy z województwa podlaskiego, chętnie odwiedzany także przez wypoczywających na Białostocczyźnie turystów. Rosnące tam lasy sosnowe, wśród których są też świerki, dęby i brzozy, wyjątkowo obfitują w grzyby. Zapewne dlatego co roku we wrześniu w leżącym na terenie Puszczy Michałowie odbywa się Święto Grzyba. 3/10 Puszcza Notecka Dziajda / Shutterstock Bywa nazywana "pewnikiem grzybiarzy". Jest jednym z najrzadziej zaludnionych regionów w Polsce. Położona w dorzeczu Warty i Noteci, porośnięta jest niemal wyłącznie borami sosnowymi. W pobliżu jezior rosną też dęby, topole i brzozy. Grzyby znajdziemy na terenie niemal całej Puszczy Noteckiej, dlatego w sezonie nikt nie wyjdzie stąd z pustym koszykiem. 4/10 Najlepsze miejsca na grzyby w Polsce: Bory Tucholskie bayazed / Shutterstock Obfitość rosnących tam grzybów znana jest w Europie od ponad stu lat, kiedy to wysyłano do Berlina i innych europejskich stolic transporty z owocami runa leśnego zbieranymi w Borach Tucholskich. Rosnące tam bory sosnowe są jednymi z największych w całej Polsce. Dawniej teren ten porastały też buki i inne drzewa liściaste, ale leśna gospodarka rabunkowa przyczyniła się do zmniejszenia drzewostanu liściastego. 5/10 Puszcza Świętokrzyska Sławek Rakowski / Shutterstock 6/10 Najlepsze miejsca na grzyby w Polsce: Puszcza Bukowa Dariusz Górajski / Shutterstock Puszcza Bukowa to kompleks leśny w pobliżu Szczecina. Mieszkańcy północno-zachodniej Polski cenią go szczególnie ze względu na wspaniałe lasy liściaste, z dominującymi, jak wskazuje nazwa, bukami. Puszczę przecinają liczne strumienie. W ich, porośniętych mchem, korytach na pewno znajdą się liczne grzyby. 7/10 Bory Dolnośląskie Piotr Guttmeyer / Shutterstock Bory Dolnośląskie to jeden z największych zwartych kompleksów leśnych w Europie. Położony w zachodniej Polsce często jest nazywany "grzybowym spichlerzem Europy". Bory, ze swoimi lasami mieszanymi, są zagłębiem najcenniejszych grzybów - prawdziwków, borowików, podgrzybków i kurek. 8/10 Najlepsze miejsca na grzyby w Polsce: Beskid Sądecki Piotr Kloska / Shutterstock Beskid Sądecki to górskie pasmo w Karpatach Zachodnich. Lasy porastające tamtejsze górskie zbocza to skarb Małopolski. Przed osiedleniem się tam człowieka obszar w całości był porośnięty lasami. Obecnie znajdziemy tu głównie buki, jodły, graby i dęby oraz brzozy, cisy i jesiony, a wśród nich spacerujących grzybiarzy z koszami pełnymi pachnących skarbów. 9/10 Puszcza Kurpiowska Wikipedia Commons/PanSG Lasy w dorzeczu środkowej Narwi to Puszcza Kurpiowska. Znane są z występowania bursztynu. Czasami można napotkać wilka w jego naturalnym środowisku. Ze względu na piaszczyste gleby i rozległe bagna puszczę porastają głównie lasy sosnowe i nielicznie występujące dęby, brzozy i świerki, pod którymi w sezonie rosną okazałe grzyby. 10/10 Najlepsze miejsca na grzyby w Polsce: Puszcza Kozienicka Wojmac / Shutterstock To kompleks leśny znajdujący się w środkowej Polsce, położony na obszarach Równiny Kozienickiej, pomiędzy Radomiem i Wisłą, będący częścią pradawnej Puszczy Radomskiej. Drzewostan puszczy zdominowany jest przez sosnę, z domieszką dębu, grabu, i jodły. Dęby dorastają tutaj do olbrzymich, pomnikowych rozmiarów. Wraz z jodłami tworzą oryginalne zbiorowisko roślinne, zwane przez miejscową ludność czarnym lasem. Data utworzenia: 2 sierpnia 2021 15:45 To również Cię zainteresuje Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Znajdziecie je tutaj.

Złoża diamentów są złożami mineralnymi, naturalnym nagromadzeniem kopalin w obrębie skorupy ziemskiej, powstałym w wyniku różnorodnych procesów geologicznych. Złoże występuje w takiej ilości i w takich warunkach ekonomicznych i geologicznych, że jego eksploatacja jest opłacalna. Diamenty koncentrują się w dwóch rodzajach

________________________________________________________________________________________ Geneza Bursztynu i jego złóż (informacje i wiadomości o bursztynie, Bursztyn Bałtycki, Sukcynit) Około 30-40 milionów lat temu, w okresie dziejów Ziemi zwanych eocenem, znaczną część dzisiejszych ziem polskich i terenów sąsiadujących z nimi pokrywało płytkie morze. Północny brzeg morza wyznaczał rozległy Ląd Skandynawski, a mniejsze masywy lądowe ograniczały basen morski od południa. Ogromne połacie lądów były porośnięte lasami, gdyż ciepły i wilgotny klimat eocenu sprzyjał bujnemu rozwojowi roślin przez cały rok. Średnia roczna temperatura wynosiła 20°C, w zimie natomiast 13-19°C. W zbiorowiskach leśnych wyższych partii gór rosły sekwoje, jodły, świerki, sośnice, modrzewie, cyprysiki, cedrzeńce i tuje. Niższe partie zajmował lasostep sosnowo- palmowo- dębowy, w dolinach rzek rosły wilgotne lasy z woskownicami i wierzbowatymi. Wśród drzew były gatunki silnie żywicujące, dzisiaj zwane bursztynodajnymi. Żywica bursztynodajnych drzew gromadziła się bezpośrednio pod korą, a także wewnątrz pni, wypełniając rozmaite rozwarstwienia drewna i szczeliny. Żywica wyciekająca na powierzchnię pni, zastygała w postaci różnej wielkości kropli i sopli. Tworzyła także nabrzmienia regenerujące uszkodzone tkanki i zasklepiające obnażone miejsca zranień. Z bujnych lasów lądu Skandynawii żywica bursztynowa dostarczana była do morza wodami dorzecza hipotetycznej rzeki Eridan. Rzeka w swym ujściu utworzyła deltę, zwaną gdańską, rozciągającą się od Karwi na zachodzie po Półwysep Sambijski na wschodzie. W osadach delty, w tzw. niebieskiej ziemi, zostały nagromadzone ogromne ilości bursztynu, tworząc złoża o przemysłowym znaczeniu. Bursztynonośna delta chłapowsko-sambijska osadzona w północnej strefie brzegowej morza eoceńskiego przez hipotetyczną rzekę Eridan. Złoża na Sambii są intensywnie eksploatowane od XIX w., dostarczając rocznie od 200 do 800 ton bursztynu. Zasoby wschodniej (rosyjskiej) części delty wystarczą jeszcze co najmniej na kolejne 100 lat. Osady bursztynonośne w zachodniej (polskiej) części delty mogą być równie bogate. Zostały zbadane w 1983 r. za pomocą trzech odwiertów badawczych w okolicy Chłapowa. W poszczególnych warstwach eoceńskich osadów bursztyn występuje w ilości od 132 do 5976,79 g/m3. Złoża bursztynu w rejonie Chłapowa leżą na głębokości ok. 90 – 120 m, co na razie wyklucza ich eksploatację. Bursztyn (sukcynit) osadzał się także wzdłuż południowego brzegu morza eoceńskiego. Znane są co najmniej dwie bursztynonośne delty: na Lubelszczyźnie delta Parczewa i na Wołyniu na Ukrainie delta Klesowa. Warstwy bursztynonośne występują tu płycej niż na północnym brzegu, przeważnie na głębokości kilkunastu metrów. Złoża bursztynu ukraińskiego eksploatowane są od 1993 r., dostarczając rocznie kilkadziesiąt ton surowca bursztynowego. W Polsce, na dużym obszarze bursztynonośnym Lubelszczyzny, najlepiej rozpoznane jest złoże pn. „Górka Lubartowska”, z :zasobami bursztynu szacowanymi na 1088 ton. W plejstoceńskiej epoce lodowcowej, sunące z północy lądolody skandynawskie poważnie zniszczyły bursztynonośną deltę gdańską i rozprzestrzeniły bursztyn na zdumiewająco dużym obszarze. W Polsce poznano ponad 350 miejsc występowania bursztynu w osadach plejstocenu. Bursztyn przenoszony był w dwojaki sposób: jako całe pakiety bursztynonośnej ziemi wtopione w lodowiec (tzw. kry glacjalne) lub w rozproszeniu, podobnie jak żwiry i ziarna piasku. W Polsce kry glacjalne z nagromadzeniami bursztynu były znajdowane koło Grudziądza, Konina, w okolicach Gdańska. Największa znana kra występuje w Możdżanowie koło Ustki, a znajdujące się w niej zasoby bursztynu są obliczone na około 20 ton. Kolejny etap wędrówki bursztynu związany był z powstaniem i rozwojem Bałtyku w holocenie. Osady Bursztynonośne pochodzą sprzed kilku tysięcy lat, z okresu kształtowania się linii brzegowej w fazie rozwoju Bałtyku zwanej morzem litorynowym. Bursztyn wymywany z klifów sambijskich przenoszony był prądami na wybrzeże Zatoki gdańskiej i osadzany na plaży wraz z drobnymi szczątkami drewna (detrytusem) i wodorostami, zwanymi dawniej „bursztynowym zielem”. Bursztyn ze złóż holoceńskich wraz z detrytusem roślinnym. Przykrywane stopniowo osadami wydmowymi najbogatsze warstwy zawierające bursztyn występują na głębokości od kilku do kilkunastu metrów. Sławomir Chowaniec Amber Słupsk - Bursztyn i Rzeźba z Bursztynu

Formy występowania bursztynu w Polsce Uważa się powszechnie, że złoża bursztynu powstały wskutek zastygnięcia żywicy drzew iglastych tworzących lasy bursztynowe, które porastały współczesną Skandynawię ( wówczas był to jednolity ląd nazwany Fenno-samacją) i Mo-rze Bałtyckie. Istnieją dwie hipotezy mające wyjaśnić masowa

WPHUB. Robert Cheda. 04-04-2016 09:39. Bursztynowe wojny na Ukrainie. "W sąsiedztwie Polski wyrasta groźna strefa bezprawia oraz ekologiczna pustynia". • Zachodnie obwody Ukrainy ogarnęła

^{Bursztynowe zalega w złożach na głębokości od 3 do 9,5 m, a w pojedynczych przypadkach – na głębokości do 15 m. Większość znajdowanych tam brył bursztynu – 40-70% – to te o masie 5-500 g, mniejsze to 2-5g (20-30%) i poniżej 2g (10-20%). Wydobycie. Wydobycie bursztynu na skalę przemysłową w Ukrainie rozpoczęło się w 1993} Miejsca występowania bursztynu. Bursztyn to skamieniała żywica drzew iglastych, rzadziej liściastych z grupy bobowców, powstała w okresie kredy lub trzeciorzędu (wydzieliny drzew dostały się do gleby, z czasem traciły wilgoć i stały się twardą bryłą). Do dziś opisano około 60 odmian bursztynu pochodzących z całego świata. Apogeum funkcjonowania b.s. przypada na okres wpływów rzymskich, szczególnie zaś na pierwsze stulecia n.e., kiedy to w cesarstwie rzymskim panowała moda na wyroby jubilerskie z bursztynu, w zamian za który do miejscowości leżących na b.s. docierały liczne wyroby z warsztatów rzemieślniczych cesarstwa, zwł. z samej Italii (m.in 8. Niebezpieczne pozostałości wojny w wodach Bałtyku. Morze Bałtyckie to nie tylko miejsce występowania różnych grup organizmów, od słodkowodnych do morskich, ale także składowisko arsenału chemicznego z czasów II wojny światowej. Szacuje się, że na dnie Bałtyku znajduje się: 500 000 ton amunicji klasycznej; 50 000 ton broni Sałaciński R., 2003 – Uwagi o neotektonicznych uwarunkowaniach holoceńskiej redepozycji bursztynu w rejonie Pomorza Środkowego. Sałaciński R., Łzowski L., 2008 - Geologiczno-złożowe przesłanki występowania bursztynu w Polsce i rozpoznanie geologicznych warunków jego koncentracji.

Autorka jest Absolwentką Wydziału Fotografii w Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie i Wydziału Projektowania Plastycznego ASP w Gdańsku, a jej miłość do bursztynu trwa już

Bursztyn - skarb Bałtyku Zbieranie bursztynu w Polsce jest legalne, o ile nie robi się tego na skalę przemysłową. Na zdjęciu: owady zatopione w bursztynie w Muzeum Bursztynu w Krakowie.

^{W swoim cennym artykule Emilia Sukertowa- Biedrawina wspomina o poszukiwaniach bursztynu w II połowie XIX w. na terenie miejscowości Gryźliny, na południowej Warmii. Wiercenia te wykazały ślady węgla 39 . 2. Następnie uczniowie odczytują wspólne wyniki i pokazują mapy z miejscami występowania bursztynu w XVII-XIX wieku. 3.}

Najmniej liczne są złoża bursztynu w geologicznym tego słowa znaczeniu. Do takich zalicza się przede wszystkim bursztyn bałtycki w miejscowości Jantarnyj (dawniej Palmnicken, Rosja) i bursztyn bitterfeldzki z byłej kopalni węgla brunatnego Goitsche (dzisiaj “Bursztynowe” – albo Jezioro Goitzsche).

W Polsce nie ma dużych złóż ropy naftowej, ani gazu. Wobec tego importujemy aż 95 proc. ropy z innych państw. Mimo tego, że import ropy z Rosji w ciągu ostatnich kilku lat znacząco się .